Hoe het allemaal begon in september 2019

De tijd is alleen wel enorm veranderd. Een school nu is absoluut niet hetzelfde als een school van 10 jaar geleden. Ik begin nu te merken dat lang niet alle veranderingen bij mij en mijn situatie passen.
Het werken als leerkracht vraagt enorm veel van je. Mensen om je heen zeggen vaak: Jullie hebben veel vakantie. Klopt, maar ze vergeten wel dat we die uren die we vakantie hebben wel op een ander moment moeten maken. Waardoor de weken die je werkt soms erg vol zitten.

Na de komst van onze dochter Yinthe in oktober 2015 zou ik eigenlijk drie dagen gaan werken. Door allerlei omstandigheden belande ik na haar geboorte voor negen maanden in een ziekenhuisbed in onze woonkamer en dan ga je nadenken.
Is dit het nu? Dat onderwijs, wil ik dat nog wel? Oef, ik mis het eigenlijk niet; ben ik nu een hele slechte leerkracht? Gelukkig heb ik een man waar ik heel goed mee kan praten en ik vertelde dit dus ook. Hij spoorde me aan na mijn afwezigheid van ruim een jaar, wel weer mijn werk op te pakken. Mocht ik erachter komen dat dit het niet meer was kon ik altijd verder kijken. Misschien kon ik ook beter twee dagen werken i.p.v. drie. Financieel was dit haalbaar, dus: zo gezegd, zo gedaan.

Op school gaf ik aan dat ik wel wat uitdaging wilde en dat kreeg ik. Schooljaar 2018-2019 startte ik in groep 5. Weg bij de kleuters, kijken of dit voor mij genoeg verandering zou zijn om mijn baan als leerkracht vast te houden. Een fantastisch jaar, met een gloednieuwe duo-collega waar ik heerlijk mee kan werken. Een stukje ambitie kwam echt wel terug.

Echter, al die extra momenten die ik terug moest komen waren ook weer terug. Een collega van mij noemt het liefkozend “bonusdagen” (ik houd hem erin, omdat ik de dingen graag positief benader). En al die extra momenten gaan zo in je vrije tijd zitten. Het is altijd een heel geregel en gedoe om opvang te regelen en je weken zo in te delen dat het allemaal past binnen werk en privé. Naast de dagen die je terug moet komen, zijn het ook veel avonden die gewerkt moeten worden. Een ouderavond, een vierdaagse, een afscheidsavond, noem maar op. Er zijn veel van dit soort momenten waardoor je weinig thuis bent.

Half augustus kwam ik via Facebook een advertentie tegen over een opleiding tot VA. Vervolgens ben ik me erin gaan verdiepen en heb ik me aangemeld voor wat extra informatie. Ik heb alles ook weer gedeeld met mijn man en ook hij snapte wel wat ik erin zag.
Al jaren roep ik: ik wil een eigen bedrijf, maar ik weet niet waarin. Zou dit het dan zijn?
Inmiddels heb ik veel gelezen en heb ik een webinar gevolgd bij Daniëlle Leuvering van de VA Business Academy.
Ik heb een intakegesprek aangevraagd en binnenkort heb ik een telefonische afspraak met haar man; Dennis.

In eerste instantie start ik alles op naast mijn baan in het onderwijs. De uitspraak: “Gooi nooit je oude schoenen weg, voordat je nieuwe hebt” gaat hier helemaal op. Ik ben enorm enthousiast en zie het helemaal zitten, maar eerst even aankijken hoe het allemaal loopt, voordat ik de zekerheid van een vaste baan op ga geven.
Daarnaast wil ik ook mijn klas, mijn lieve duo-collega en school niet zomaar de rug toekeren.

Als blijkt dat VA het echt is, dan wil ik dit tijdig aangeven, zodat niemand voor een verrassing komt te staan. Halverwege een schooljaar afhaken zou ik zelf niet graag doen. Dan neem ik liever afscheid aan het einde van het schooljaar.

Zover is het nog niet, eerst maar eens dat intakegesprek afwachten…..